W kontakcie z naturą wytwory techniki zmieniają zresztą swoje znaczenie i funkcję. „Marynarza — pisał Zaruski — mocno wiąże z okrętem świadomość tego, że życie jego zespolone jest z życiem domu pływają­cego, w którym on mieszka. Jeżeli dom . tonie, tonie i marynarz. Stąd wniosek bezpośredni: tego ‚ domu, chwiejącego się na falach, trzeba bronić za’wszelką ce­nę. Broniąc okrętu, marynarz broni siebie. Pojęcia «ja» i «on» zacierają się, okręt zaczyna żyć moim życiem, a ja—- życiem. okrętu” .Zaruski, mówiąc o porozumienurzeglarzy z okrętem,zauważa, że dokonuje się tu coś w rodzaju personifi­kacji. W odczuciu marynarzy okręt-zdaje się widzieć, słyszeć, czuć, a więc żyć w pełnym tego słowa znacze­niu.